Η νευρική ανορεξία είναι μια διατροφική διαταραχή που ορίζεται από τον περιορισμό της πρόσληψης ενέργειας σε σχέση με τις απαιτήσεις του σώματος, οδηγώντας σε ένα σημαντικά χαμηλό σωματικό βάρος. Οι ασθενείς έχουν έντονο φόβο για το βάρος και την παραμόρφωση της εικόνας του σώματος τους, με σημαντική αδυναμία αναγνώρισης της σοβαρότητας του χαμηλού σωματικού τους βάρους.
Η επιτυχία πολλών επαγγελμάτων εξαρτάται από το βάρος του ατόμου. Τα μοντέλα και οι ηθοποιοί συνήθως ένα χαμηλό σωματικό βάρος που είναι δύσκολο να επιτευχθεί. Αυτό οφείλεται κυρίως στα κοινωνικά στάνταρ. Οι αθλητές, σε αθλήματα που πιέζονται να διατηρήσουν πολύ χαμηλό βάρος για να ξεπεράσουν τον ανταγωνισμό. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης προωθούν λάθος πρότυπα και στερεότυπα, με την μειωμένη αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση των νέων ανθρώπων.
Η νευρική ανορεξία είναι συχνότερη στις γυναίκες από τους άνδρες και ξεκινά συνήθως στην εφηβική ηλικία, ανεξάρτητα από τον πολιτισμό, την εθνικότητα και τη φυλή. Οι παράγοντες κινδύνου για διατροφικές διαταραχές περιλαμβάνουν την παιδική παχυσαρκία, το γυναικείο φύλο, τις διαταραχές της διάθεσης, τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας (παρορμητικότητα και τελειομανία), τη σεξουαλική κακοποίηση ή ανησυχίες που σχετίζονται με το βάρος.
Οι ασθενείς θα αναφέρουν συμπτώματα όπως αμηνόρροια, δυσανεξία στο κρύο, δυσκοιλιότητα, οίδημα στο άκρο, κόπωση και ευερεθιστότητα. Μπορούν να περιγράψουν περιοριστικές συμπεριφορές που σχετίζονται με τα τρόφιμα όπως η μέτρηση θερμίδων ή ο έλεγχος των μερίδων και οι ακραίες μέθοδοι, όπως για παράδειγμα ο αυτοεπαγόμενος έμετος ή χρήση διουρητικών και καθαρτικών.
Η θεραπεία για τη νευρική ανορεξία επικεντρώνεται στην αποκατάσταση της διατροφής και στην ψυχοθεραπεία. Οι ασθενείς που χρειάζονται ενδονοσοκομειακή θεραπεία είναι:
Η θεραπεία εξωτερικών ασθενών περιλαμβάνει εντατική θεραπεία (2 έως 3 ώρες την ημέρα της εβδομάδας) και μερική νοσηλεία (6 ώρες την ημέρα). Οι ασθενείς επωφελούνται από την ψυχοθεραπεία για να εξερευνήσουν την υποκείμενη δυναμική και να αναδιαρθρώσουν το περιβάλλον τους.
Η φαρμακοθεραπεία δεν χρησιμοποιείται συχνά. Μπορούν να δοθούν αντικαταθλιπτικά, ή αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης (SSRIs).
ΠΗΓΕΣ
Anorexia nervosa. Morris et al. BMJ. 2007