Οι κρίσεις πανικού είναι από τα πιο κοινά προβλήματα που παρατηρούνται στον κόσμο της ψυχιατρικής/ ψυχολογίας. Οι κρίσεις πανικού ορίζονται από το Diagnostic and Statistical Manual of Mental Health Disorders (DSM) ως «ένα απότομο κύμα έντονου φόβου ή δυσφορίας» που φτάνει στο αποκορύφωμά του μέσα σε λίγα λεπτά. Ορισμένες μελέτες δείχνουν ότι γενετικοί παράγοντες μπορεί να παίζουν ρόλο στην αιτιολογία των κρίσεων πανικού, επιπλέον, οι ασθενείς με διαταραχή πανικού έχουν επίσης υψηλό κίνδυνο να αναπτύξουν και άλλες διαταραχές ψυχικής υγείας.

Τα πιο κοινά συμπτώματα που συνοδεύουν και χαρακτηρίζουν τις κρίσεις πανικού είναι: το αίσθημα παλμών, ταχυκαρδία, εφίδρωση, τρέμουλο, δύσπνοια ή ακόμη και αίσθημα πνιγμού, πόνος στο στήθος, ναυτία, ζάλη, αστάθεια, λιποθυμία, φόβος απώλεια του ελέγχου και φόβος θανάτου. Οι κρίσεις πανικού συμβαίνουν πολλές φορές την ημέρα ή τόσο σπάνια όσο λίγες μόνο φορές τον χρόνο. Ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα της διαταραχής πανικού είναι ότι οι κρίσεις συμβαίνουν χωρίς προειδοποίηση. Συχνά δεν υπάρχει συγκεκριμένο έναυσμα για μια κρίση πανικού.

Οι κρίσεις πανικού μπορεί να προέρχονται από το υπερβολικό άγχος, μια γενικά ασταθή ψυχολογική κατάσταση. Για να διαγνωσθεί με σιγουριά η κρίση πανικού πρέπει να αποκλειστούν άλλες παθήσεις με όμοια συμπτωματολογία, όπως ο υπερθυρεοειδισμός και η υπογλυκαιμία.

Η κατάσταση αυτή μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την ποιότητα ζωής και να οδηγήσει σε κατάθλιψη. Επιπλέον, αυτοί οι ασθενείς διατρέχουν επίσης υψηλότερο κίνδυνο για αλκοολισμό και κατάχρηση ουσιών σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό.

Οι κύριες προσεγγίσεις για τη θεραπεία της διαταραχής πανικού περιλαμβάνουν τόσο ψυχολογικές όσο και φαρμακολογικές παρεμβάσεις. Οι ψυχολογικές παρεμβάσεις αποτελούνται από γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία. Η προπόνηση της αναπνοής είναι μια μέθοδος μείωσης των συμπτωμάτων πανικού. Οι τεχνικές μείωσης του άγχους και του στρες μπορούν να μειώσουν τις δυσμενείς εκβάσεις σε καρδιαγγειακές παθήσεις μειώνοντας τη συμπαθητική δραστηριότητα.

Τα αντικαταθλιπτικά και οι βενζοδιαζεπίνες είναι οι βασικοί πυλώνες της φαρμακολογικής θεραπείας. Τα φάρμακα αυτά  θεωρούνται η πρώτης γραμμής θεραπευτική επιλογή για ασθενείς με διαταραχή πανικού.

Οι μόνοι επαγγελματίες υγείας που μπορούν να αποφασίσουν αν θα εισαχθεί ο ασθενής σε αντικαταθλιπτική αγωγή είναι ο ψυχίατρος και ο ψυχολόγος σε συνεργασία με τον ψυχίατρο. Πάντα όταν δίνεται αγωγή πρέπει απαραίτητα ο ασθενής με κρίσεις πανικού να παρακολουθείται στενά μέσω ψυχοθεραπείας από ψυχολόγο ή ψυχίατρο. Αρχικά θα γίνει προσδιορισμός της ρίζας του άγχος και της θλίψης και ύστερα με πολύ καθοδηγούμενη δουλειά από τον θεραπευόμενο τα συμπτώματα θα αρχίσουν να μειώνονται.

Σε οποιαδήποτε περίπτωση, αν νιώθετε αρνητικά συναισθήματα, άγχος που δεν διαχειρίζεται εύκολα καλό είναι να απευθυνθείτε σε ένας επαγγελματίας ψυχικής υγείας.



ΠΗΓΕΣ

Substance Abuse and Mental Health Services Administration. DSM-5 Changes: Implications for Child Serious Emotional Disturbance [Internet]. Substance Abuse and Mental Health Services Administration (US); Rockville (MD): Jun, 2016.

Berenz EC, York TP, Bing-Canar H, Amstadter AB, Mezuk B, Gardner CO, Roberson-Nay R. Time course of panic disorder and posttraumatic stress disorder onsets. Soc Psychiatry Psychiatr Epidemiol. 2019 May

Lai CH. Fear Network Model in Panic Disorder: The Past and the Future. Psychiatry Investig. 2019 Jan